Auschwitz-Birkenau
Dit keer geen blog over training, voeding of lifestyle maar over mensen die dit jarenlang niet gehad hebben. Ik was namelijk vorige week in Polen, en als je de mooie stad Krakau bezoekt zit je natuurlijk dichtbij de voormalige concentratie-vernietigingskampen Auschwitz en Birkenau. Ik kan mij voorstellen dat het bezoeken van deze kampen niet voor iedereen geschikt is. Het is voor mij echter goed dat ik er geweest ben. En dan heb ik het met name over pure bewustwording van de geschiedenis en de lessen die we nog steeds mee kunnen nemen voor de toekomst.
Terwijl je daar rondloopt wordt je overvallen door allerlei emoties en gevoelens: verdriet, walging, onbegrip, verbijstering en ongeloof dat zoiets heeft kunnen gebeuren. Het laat zien hoe het gruwelijk uitmoorden van een groepje mensen kan exploderen tot massavernietiging. Het is bizar wat zich daar heeft afgespeeld, en het roept vooral vragen op: Hoe kunnen mensen elkaar dit aandoen? Hoe is dit mogelijk? Waarom hebben zoveel mensen ook de andere kant op gekeken? En kan dit weer gebeuren?
De gruwelijke daden die daar hebben plaatsgevonden hoef ik niemand te vertellen…….of toch wel? Sommigen ontkennen het zelfs nog tot op de dag van vandaag! Als je nu globaal in de wereld kijkt is er zoveel aan de hand: Zogenaamde leiders met bizarre uitspraken, haat jegens andere bevolkingsgroepen en überhaupt onder mensen, egoïsme ten top, woede, schending van mensenrechten, en ook slavernij en mensenhandel zijn nog steeds aan de orde van de dag. Je zou bijna denken dat we niks geleerd hebben van twee wereldoorlogen waarvan één nog maar 70 jaar geleden heeft plaatsgevonden.
Ik heb een lange tijd geleden wel eens gedacht dat we de dodenherdenking op een gegeven moment maar af moeten schaffen. Want wat hebben de huidige generaties er aan, en is het niet allemaal negativiteit? Ik denk nu echter dat de herdenking heel belangrijk is, en dat geldt ook voor de jongere generaties. Ik hoorde laatst iemand zeggen dat het voor veel jongeren niet alleen maar over de wereldoorlogen gaat, maar ook over de huidige tijd en wat de jongere generaties hebben meegemaakt. Een schaars moment van bezinning dus. De vele klassen c.q. jongeren die een bezoek brachten aan Auschwitz waren dan ook, voor zover ik heb kunnen zien, zwaar onder de indruk van wat ze daar aantroffen.
Tot op de dag van vandaag worden er nog steeds miljarden besteedt aan oorlog. Ik heb begrepen dat we met een kwart van al die miljarden de honger en armoede in de wereld op kunnen lossen Waarom is dat nou zo moeilijk? Waarom kunnen we gewoon niet stoppen met al die geschiedenis, ellende, verhalen, haat, woede etc. en gewoon de strijdbijlen vaker neerleggen en uiteindelijk zoveel mogelijk begraven. Ik begrijp ook wel dat dat niet van de ene op de andere dag geregeld is, maar het zou het leven voor veel mensen en toekomstige generaties zoveel makkelijker maken. En stel je eens voor hoe het zou zijn als er een einde komt aan de helft van de oorlogen! Wat een geld en energie houden we dan over voor de echt belangrijke zaken in deze wereld!
Moeten we streven naar perfectie in de vorm van wereldvrede? Het zou mooi zijn…. maar de vraag is ook of dat volledig de essentie van het leven is. Het leven is niet alleen maar mooi. Het tegenovergestelde hoort er ook bij: licht en donker, zoet en bitter, trouwen en scheiden, geboorte en sterven, slecht en goed, gezond en ziek…zo zit het leven nu éénmaal in elkaar. Alleen wanneer emoties zwaar de overhand krijgen doordat ze niet of niet goed verwerkt worden, kunnen de gekste dingen gebeuren. Dat laten de kranten en het journaal elke dag weer zien.
Wij zijn hier met zijn allen en ik ben nog steeds van mening dat we het samen moeten doen. Het grote voordeel van de huidige tijd is dat wij dankzij de snelheid waarmee wij communiceren als individu en gezamenlijk grote invloed kunnen uitoefenen. Op die manier komen er zaken aan het licht en kan er snel ingegrepen worden. En dat is een enorm wapen voor de vrede.
Wat zou het mooi zijn als we globaal weer zoveel mogelijk teruggaan naar onze oorspronkelijke staat: vrede, liefde, acceptatie, vriendelijkheid, rust, zachtaardigheid, zelfvertrouwen, respect, moed, creativiteit en een leven vol vreugde. Ik zeg niet dat we alle tegenovergestelde gevoelens zoals haat, wrok en agressiviteit moeten ontkennen, maar juist doorleven en loslaten. En ook ben ik echt niet zo naïef te denken dat we de komende jaren eventjes wereldvrede gaan regelen. Maar onze acties van vandaag zullen naar mijn mening wel gaan bepalen hoe wij en andere generaties er in de toekomst voor zullen staan.
Laten we zoveel mogelijk van de geschiedenis leren en individueel verantwoordelijkheid nemen, zodat we wereldwijd de gruweldaden terugdringen. De keuze is aan ons: willen we strijden tegen elkaar of willen we strijden voor meer vrede..
Leave a reply